حساسیت میکروفون

حساسیت، نسبت ولتاژ خروجی آنالوگ یا مقدار خروجی دیجیتال به فشار ورودی، یک معیار کلیدی برای هر میکروفون است. با ورودی مشخص، نقشه برداری از واحدهای حوزه صوتی به واحدهای دامنه الکتریکی، بزرگی سیگنال خروجی میکروفون را تعیین می کند. در این مقاله تفاوت‌ها در مشخصات حساسیت بین میکروفون‌های آنالوگ و دیجیتال، نحوه انتخاب بهترین میکروفون برای برنامه‌تان و اینکه چرا اضافه کردن مقداری (یا بیشتر) بهره دیجیتال می‌تواند باعث افزایشمیکروفونسیگنال e
آنالوگ و دیجیتال
حساسیت میکروفون معمولاً با یک موج سینوسی 1 کیلوهرتز در سطح فشار صوتی (SPL) 94 دسی بل (یا فشار 1 Pa (Pa) اندازه گیری می شود. بزرگی سیگنال خروجی آنالوگ یا دیجیتال میکروفون تحت این تحریک ورودی معیاری برای سنجش حساسیت میکروفون است. این نقطه مرجع تنها یکی از ویژگی های میکروفون است و کل عملکرد میکروفون را نشان نمی دهد.
حساسیت میکروفون آنالوگ ساده است و درک آن دشوار نیست. این متریک به طور کلی در واحدهای لگاریتمی dBV (دسی بل نسبت به 1 ولت) بیان می شود و نشان دهنده ولت سیگنال خروجی در یک SPL معین است. برای میکروفون های آنالوگ، حساسیت (بیان شده در واحدهای خطی mV/Pa) را می توان به صورت لگاریتمی در دسی بل بیان کرد:
با این اطلاعات و بهره صحیح پری امپ، به راحتی می توان سطح سیگنال میکروفون را با سطح ورودی هدف مدار یا قسمت دیگری از سیستم مطابقت داد. شکل 1 نحوه تنظیم حداکثر ولتاژ خروجی میکروفون (VMAX) را برای مطابقت با ولتاژ ورودی در مقیاس کامل (VIN) ADC با بهره VIN/VMAX نشان می‌دهد. به عنوان مثال، با بهره 4 (12 دسی بل)، یک ADMP504 با حداکثر ولتاژ خروجی 0.25 ولت را می توان با یک ADC با حداکثر ولتاژ ورودی در مقیاس کامل 1.0 ولت مطابقت داد.