حساسیت میکروفون

حساسیت یک میکروفون پاسخ الکتریکی خروجی آن به یک ورودی استاندارد آکوستیک معین است.سیگنال ورودی مرجع استاندارد مورد استفاده برای اندازه گیری حساسیت میکروفون، سطح فشار صوتی 94 دسی بل (SPL) یا موج سینوسی 1 کیلوهرتز در 1 Pa (Pa، اندازه گیری فشار) است.برای یک ورودی صوتی ثابت، aمیکروفونبا مقدار حساسیت بالاتر، سطح خروجی بالاتری نسبت به میکروفون با مقدار حساسیت کمتر دارد.حساسیت میکروفون (بیان شده بر حسب دسی بل) معمولا منفی است، بنابراین هر چه حساسیت بالاتر باشد، مقدار مطلق آن کوچکتر است.
توجه به واحدهایی که مشخصات حساسیت میکروفون در آنها بیان می شود، مهم است.اگر حساسیت دو میکروفون در یک واحد مشخص نشده باشد، مقایسه مستقیم مقادیر حساسیت مناسب نیست.حساسیت میکروفون آنالوگ معمولاً بر حسب dBV مشخص می شود، تعداد دسی بل نسبت به 1.0 V rms.حساسیت میکروفون دیجیتال معمولاً بر حسب dBFS مشخص می شود که تعداد دسی بل نسبت به خروجی دیجیتال در مقیاس کامل (FS) است.برای میکروفون های دیجیتال، سیگنال در مقیاس کامل بالاترین سطح سیگنالی است که میکروفون می تواند خروجی دهد.برای دستگاه های آنالوگ میکروفون های MEMS، این سطح 120 dBSPL است.برای توضیح کامل تر این سطح سیگنال، بخش حداکثر ورودی صوتی را ببینید.
حساسیت به نسبت فشار ورودی به خروجی الکتریکی (ولتاژ یا دیجیتال) اشاره دارد.برای میکروفن‌های آنالوگ، حساسیت معمولاً بر حسب mV/Pa اندازه‌گیری می‌شود و نتیجه را می‌توان به مقدار dB تبدیل کرد:
حساسیت بالاتر همیشه به معنای عملکرد بهتر میکروفون نیست.هرچه حساسیت میکروفون بیشتر باشد، معمولاً در شرایط معمولی (مانند صحبت کردن و غیره) بین سطح خروجی و حداکثر سطح خروجی فاصله کمتری دارد.در کاربردهای میدان نزدیک (گفتگوی نزدیک)، میکروفون‌های بسیار حساس ممکن است بیشتر مستعد اعوجاج باشند، که اغلب محدوده دینامیکی کلی میکروفون را کاهش می‌دهد.